डेमो आणि सेल्स गर्ल

मी नेहमी मराठी चावट कथा (marathi chavat katha) आणि मराठी सेक्स स्टोरीएस (Marathi sex stories) वाचायला इथे येतो.. दुपारची वेळ होती. मी घरी एकटाच एका कथेवर काम करत बसलो होतो. दुपारच्या वेळी शक्यतो कुणी डिस्टर्ब करायला येत नाही. त्यामुळं सलग लिखाण करता येतं.

कथा जवळजवळ संपवतच आणली होती. इतक्यात डोअरबेल वाजली. मी कथेच्या क्लायमॅक्समधे इतका गुंगलो होतो की, कुणीही आलं तरी दार उघडू नये असं वाटत होतं. दोनदा बेल वाजवून झाल्यावरही मी जागचा हललो नाही. म्हटलं, असेल कुणीतरी सेल्समन किंवा पत्ता विचारणारं कुणीतरी. अजून एखाद्या वेळेस वाजवेल आणि जाईल निघून…

पाचव्यांदा बेल वाजली तेव्हा मात्र उठावंच लागलं. दार उघडून वसकन् ओरडणारच होतो, पण…

दारात एक तरुण मुलगी उभी होती. काळासावळा रंग, टप्पोरे डोळे, सरळ नाक, पातळ ओठ. उंची पाचेक फूटच असेल. अंगात थोडासा ढगळा लाल टी-शर्ट, खाली निळी जीन्स. डोक्यावर लाल कॅप. एकंदरीत ‘नाजूक’ प्रकारात मोडणारा आयटम.

खांद्यावरची जड बॅग खाली ठेवत ती म्हणाली,

“सॉरी सर, तुम्हाला डिस्टर्ब करतेय. मी ‘युनिक टॉईज’ कंपनीतून आलेय. तुम्ही आमच्याकडं ‘डेमो रिक्वेस्ट’ नोंदवली होती ना?”

मला चटकन् आठवेना. युनिक टॉईज, डेमो रिक्वेस्ट… मी तर एकटाच राहात होतो. खेळणी वगैरे मागवायला लहान मुलंच नव्हती. मग ही काय म्हणतेय?

“सॉरी मिस्, इतक्यात तरी मी कसली खेळणी मागवल्याचं आठवत नाही. तुम्ही कदाचित चुकीच्या पत्त्यावर आला आहात.”

“नाही सर, पत्ता बरोबरच आहे. आणि कदाचित आम्हाला बरेच दिवस उशिर झाल्यानं तुम्हाला आठवत नसेल. त्याचं काय आहे, आपल्याकडं या प्रॉडक्टवर कायद्याची खूप बंधनं आहेत. त्यामुळं आम्हाला कस्टमरच्या पसंतीनुसार खेळण्यांचे पार्ट्स वेगवेगळ्या ठिकाणी तयार करुन मागवावे लागतात. शिवाय, डेमोसाठी आमचा स्टाफसुद्धा खूप कमी आहे. त्यामुळं डेमो रिक्वेस्ट प्रोसेस करायला दोन ते तीन महिने लागतात. त्याबद्दल कंपनीतर्फे मी तुमची माफी मागते.”

मला अजूनही काही अर्थबोध होत नव्हता. दोन-तीन महिन्यांपूर्वी मी असं काही शोधत होतो का, ते आठवून पाहिलं. पण नाही. तरीसुद्धा, खेळण्यांचा डेमो ही काहीतरी वेगळी कन्सेप्ट होती. त्यातून ती कायद्याची बंधनं वगैरे काहीतरी म्हणाली, त्यामुळं मला जरा इंटरेस्ट वाटला.

“ठीकाय, तुम्ही आत येऊन बोललात तरी चालेल.”

“थँक्यू मिस्टर सॅम,” असं म्हणून ती आपली बॅग उचलून आत आली. तिनं ‘सॅम’ म्हटल्यामुळं मला थोडा संदर्भ लागू लागला. मी ह्या फ्लॅटमधे एक-दीडच महिन्यांपूर्वी रहायला आलो. त्याआधी इथं सॅम नावाचा एक फॉरेनर त्याच्या इंडीयन गर्लफ्रेन्डसोबत रहायचा, असं मला फ्लॅटच्या मालकानं सांगितलं होतं.. त्या सॅमनंच कसली तरी ‘डेमो रिक्वेस्ट’ पाठवताना हा पत्ता दिला असणार. पण आता माझी उत्सुकता चाळवली गेल्यानं, मी ‘सॅम’ नाही हे तिला सांगावंसं वाटलं नाही.

“हं, आता बोला कसला डेमो दाखवणार आहात?” दार बंद करत मी आत आलो. तोपर्यंत बॅगमधून पाण्याची बाटली काढून ती गटागट पाणी पीत उभी होती.

पाणी पिऊन झाल्यावर तिनं माझ्याकडं बघितलं. मग इकडं-तिकडं बघत विचारलं, “घरात लेडीज कुणी नाही?”

मी म्हटलं, “नाही. पण तुम्ही घाबरु नका. मी तसा सभ्य माणूस आहे.”

यावर खळखळून हसत ती म्हणाली, “अहो, घाबरायचा प्रश्न नाही. या जॉबसाठी आम्हाला सर्व प्रकारचं ट्रेनिंग दिलं जातं. त्यात स्वसंरक्षणासाठी कराटे, बॉक्सिंगपासून चाकू आणि बंदूक चालवण्यापर्यंत सगळं शिकवतात. आत्तासुद्धा माझ्या बॅगेमधे किमान तीन-चार प्रकारची हत्यारं तुम्हाला सापडतील. त्यामुळं घाबरु तुम्ही नका. आम्ही ते सगळं इमर्जन्सीमधेच वापरतो. मी लेडीजचं विचारलं ते डेमोसाठी.”

“अच्छा, अच्छा!” मी अजिबात घाबरलो नाही असं दाखवत म्हणालो, “त्याचं काय आहे, आत्ता तरी मी एकटाच आहे घरात. त्यामुळं तुम्ही डेमो मलाच दाखवा. मी नंतर शिकवेन लेडीजला.”

ती पुन्हा हसायला लागली.

“अहो, तुम्हाला डेमो कसा दाखवणार? खेळणी तर लेडीजसाठी मागवलीत ना! एनी वे, तुम्ही मला सभ्य आणि सरळ पुरुष वाटता. त्यामुळं मी स्वतःवर डेमो दाखवते. नंतर तुम्ही तुमच्या गर्लफ्रेन्डला किंवा बायकोला तसं करुन दाखवू शकता. तसंही दोघांना ही खेळणी वापरायची माहिती असेल तर जास्त मजा येते, असा आमच्या कस्टमर्सचा फीडबॅक आहे.”

एवढं बोलून ती बॅगजवळ जमिनीवरच बसली. बॅगमधून तिनं एक रंगीत बॉक्स बाहेर काढला. त्यातून हेडफोनसारखं दिसणारं एक मशिन काढलं.

“आपण या खेळण्यापासून सुरुवात करु. याचा डेमो मला तुमच्यावरही दाखवता येईल,” असं म्हणत ती उठली आणि माझ्या जवळ आली. मला आता या सगळ्या प्रकाराचा अंदाज येऊ लागला होता. पण तरी हे सगळं अनपेक्षित असल्यानं धाकधूक वाटत होतीच.

माझ्या हाताला धरुन तिनं सोफ्यापर्यंत आणलं. सोफ्यावर मला ढकलून ती पुन्हा बॅगकडं गेली. बाहेर काढून ठेवलेल्या बॉक्समधून तिनं दोन पेन्सिल सेल घेतले. हातातल्या हेडफोनसारख्या मशिनमधे ते सेल टाकून तिनं एकदा ऑन-ऑफ करुन बघितलं.

“हे आमच्या कंपनीचं नविन प्रॉडक्ट आहे. याला म्हणतात ‘बूब सकर’. तुम्ही प्लीज तुमचा शर्ट काढून ठेवाल का?”

माझी काय बिशाद होती नाही म्हणायची? एक तर अशी तरुण मुलगी एकांतात शर्ट काढायला सांगतेय, ही एक्साइटमेंट. आणि दुसरं म्हणजे तिच्या बॅगमधे असलेली ‘किमान’ तीन-चार प्रकारची हत्यारं!

शर्टची बटणं काढून मी शर्ट अंगावेगळा केला. तिच्या पुढच्या सूचनेनुसार बनियनदेखील काढून ठेवला.

हेडफोनसारखं दिसणार्या त्या ‘बूब सकर’ला वायरनी जोडलेले दोन वाटीसारखे अर्धगोल होते. ते अर्धगोल माझ्या छातीवर टेकवून तिनं निप्पल्सभोवती अॅडजस्ट केले. मग खट्याळ हसत ती म्हणाली –

“अगदी ‘बूब्स’ नसले तरी डेमोपुरतं मटेरीयल आहे बर का इथं! फक्त ‘सकर’च्या लेव्हल टू, लेव्हल थ्री वर थोडंसं दुखेल तुम्हाला. त्याचं काय आहे ना, हा ‘सकर’ गुळगुळीत स्कीनसाठी डिझाईन केलाय. आता ज्या भागावर हा वापरायचा तिथं ‘एवढे’ केस असतील हे त्या डिझायनरला तरी कसं सुचणार म्हणा.”